Coşku: enthisiast
İçine tanrı kaçmış insan*
Antik Yunan döneminde coşkulu heyecanını bastırmakta güçlük çeken insanlara "enthousiasmos" derlermiş.
"en: içinde" anlamına, "theos: tanrı" anlamına geldiğinden coşkulu insanlara bu kelimeyi takmışlar.
O coşku, göz kamaştıran ışık, alışık olmadıkları o ritim korkuturmuş kalabalığı. İçine tanrı kaçmış sanarlarmış. İnsana konduramazlarmış bunca aydınlığı.
O sezgisel taşkınlık, gizemli yükseliş... Müthiş bir heves...
İnsana ait olmayacak kadar büyük ve ürkütücüymüş. Göklerden gelmiş olmalıymış tanrıların evreninden. Başka nasıl bir açıklaması olabilirmiş bu kutsal gürültünün?
Zaman geçmiş su gibi.
İnsanlık bu zamanlarda bir çok keşfe, medeniyete imza atmış. Yeni çağ bilimsel, elektronik buluşlar ve nicesi... Ama o heyecanı bir türlü anlayamamışlar.
Zihnin anlayabileceği, zekanın kelimelere indirgeyebileceği türden bir şey değilmiş bu.
Kutsal canlılık, heyecan, coşku, içi içine sığmamak..
Sadece yaşanabilir bir şeymiş.
İçindeki tanrı parçalarıyla kendi dünyanı yaratmak,
İçindeki o şeye gülümseyip insan olmanın tadını çıkarmak gibi bir şey.
Arada bir içimize tanrı kaçmasında hiç bir sakınca yok bence, başımın üstünde yeri var.