Bu şəhərdə kimsə yoxdur?Bir kitabında belə sonuna gəldik. Yazarın qələmindən oxuduğum ilk kitabdır. Kitab məndə dərin bir iz qoydu. Əminəmki oxuyan hər bir gənc bu kitabda özünü görəcək.Baş obrazlar Villi və Vissamdı. Elə həyatdada insanlar iki yerə ayrılır Villilər və Visamlar.....Bu şəhərdə kimsə yoxdur! Bizi anlayan dərdimizi bölüşəcəyimiz kimsə yoxdur. Kimisi Villi kimi özünə qapanır dərtlər onu tükətir, kimisi Visam kimi hərşeyə rəğmən gülümsəyir.
Eyni zamanda əsərdə valideyn övlad münasibətidə çox yaxşı gösdərilib. Bəzən valideynlərimizin hərəkətləri aldığı qərarlar bizlərə zidd olur. Və valideyn bunu övlada açıqlamaq başa salmaq yerinə,övladını da anlamaq yerinə bildiklərini edir. Nəticədə övlada qalan travma, valideynə qalan isə peşmançılıq olur. O qədər gözəl çatdırılıb ki bunlar oxuduqca insanın gözü dolur. Ağlamamaq üçün özümü güclə tuturdum. Yazar elə bir mövzu seçib ki , hərkəsin ortaq dərdi, hərkəsin yaralı yeridir. Buna görədə inanmıram ki oxuyub bəyənməyən olsun. Bəzi hissələr düzdü insanı yorurdu. Lazımsız hissələr var idi. Sadəcə məlumat olsun deyə verilən kitabda olmasa daha yaxşı olacaq hissələr.Alıntıların gözəlliyinə isə söz ola bilməz. Altından xətt çəkiləsi ifadələr o qədər çox idi ki az qala bütün səhifəni paylaşam>.<
Dərtlərimizlə mübarizə aparır güclü görünməyə çalışırıq. Bəlkədə sarıla biləcəyimiz biri, dərtlərimizi bölüşə biləcəyimiz biri yoxdur. Bəs biz? Ehtiyacı olan kiməsə sarılırıqmı? onun dərdini anlayırıqmı? Bəs özümüzü inkişaf etdirməyə, özümüzü toparlamağa çalışırıqmı. Məgər bizdə "bu şəhərdə ki kimsə" deyilikmi? Həqiqətəndə bu şəhərdə kimsə yoxdur??
Qüsursuz kitab yoxdur.! Qüsurlarıyla sevin kitabları. Kitabla qalın! Salamat qalın!
