Edip Cansever çocukluğu gökyüzüne benzetmiş çünkü hiçbir yere kaybolmuyor. Bazı anlar, bazı duygular, o gökyüzü gibi... Boynunu büküyor, başın eğik, gözlerin yerlerde geziniyorsun. Sonra unutuyorsun boynunu neden büktüğünü, çukurlara baka baka yürürken gökyüzünü unutuyorsun ve başını tekrar kaldırır kaldırmaz onu görüyorsun. Yıldızın kayana da orada duracak ve gören çocuklar ardından bir dilek tutacak, sevenlerimiz gözyaşı döker, mezar taşımıza bakanlar Fatiha okur. Sadece çocuklar ve çocukluğunu kaybetmeyenler dilek tutar...
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.