"Bir insan bir fotoğrafa bakarak kasları ağrıyana kadar sırıtır mı? Ben sırıtıyorum. Bir insan bir adım daha atamam diyecek kadar tükenmişken biriyle konuşmaya enerji bulur mu? Ben buluyorum. Bir insan sadece bir tebessümün sebepi olduğu için kendini dünyanın en şanslı erkeği sayar mı? Ben sayıyorum." Bu kez sizlere eksik bir aşk hikayesi ile geldim. Toprak ve Sedef'in yolları kesiştiğinde geleceği olmayan bir yola çıkıyorlar. Bu yol çok engebeli ve zor ama nedense ikisi de çok kararlı. Ama bu yoldaki engeller gözle görülür büyüklükte olunca ikisi içinde vazgeçme zamanı geliyor. Ama bu vazgeçiş bir son olmuyor. Yaşadıkları aşk ve hissettikleri duygular bir yerlerde saklı şekilde sürüyor. Spoi vermemek için biraz uğraştım ve başardım da Toprak yaşadığı çevreden vazgeçecek bir adam değildi. Çevresinin kurallarına uymak zorunda hissediyordu kendini. Hayatının kadınını ve gelecekteki çocuklarının annesini bulmuş hayatına devam ederken karşısına olmadık zamanda aşk çıktı geldi. Bu aşkı doyasıya yaşamak için her şeyi yapardı ama yaşadığı konfordan vazgeçmeden. Yani Sedef ikinci bir evi olacaktı onun için, sığındığı limanı. Ama Sedef için bu yaşanılması ve kabul etmesi güç bir durumdu ama kendisi de aşıktı. Peki şimdi ne olacaktı? Dizi izler gibi her sayfayı heyecanla çevirdim. Yer yer çok sinirlendim, krizler geçirdim. Özellikle Toprak'ın tutarsızlığı beni yedi bitirdi. Ama sonunda herkes hak ettiği hayatı yaşadı. Kısaca keyifle okuduğum bir kitap oldu.