''Bazen güzel bir şey karşısında çok üzülmemizin
nedeni belki de bunun ebediyen sürmeyeceğini
bilmemizdir. Çirkin bir şey karşısında da güleriz
çünkü bunun geçici bir oyun ya da rol olduğunu
biliriz.''
Kendi deyimiyle kulaklarıyla görmeyi ögrenen Cecilie zamanın çoğunu evin üst katında, odasında geçiriyordu. Sanki aşağıda
