Akşamleyin, geç kalmış korkularında koştum. Devrim bekliyordu.
“Çok mu beklettim?..”
“Çok sayılmaz…” dedi.
İki adım yürüdü.
Bacaklarını sıkı sıkıya saran bir pantolon giyiyordu. Kara kadife bir ceketi vardı. Saçlarını özenle taramıştı ve koltuğu altına küçük bir çanta sıkıştırmıştı. Gömleğinin yakası yine üstteydi.
“Nasılsın?..” dedim.
“Fena değil.” dedi.
Sonra da güldü. Sanırım, değil’e güldü.
Yağmur yağacakmış gibi bir gök vardı.
“Dur, arabayı getireyim.” dedim.
“Arabayla gitmeyi sevmem.” dedi.
Durdu.
“Metroyu severim.” dedi. “Metroyla gitsek…”
“İyi ya…” dedim.
Yürüdük.
Boyum omzuna ancak geliyordu.
( Necati Tosuner Sokağı )
Sayfa 16 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.