Ben acı çekerken, mutluluk var mı diye sormamın ne faydası var? Acı çekmeyi anlayabilir miyim? Benim derdim bu; nasıl mutlu olunacağı değil. Acı çekmediğim zaman mutluyum, ama bunun farkına vardığım an, o artık mutluluk değil... Onun için acı çekmenin ne olduğunu anlamalıyım. Zihnimin bir parçası mutluluğu aramanın peşinde koşuşturup bu ızdıraptan bir kaçış yolu ararken, acı çekmenin ne olduğunu anlayabilir miyim? Öyleyse, eğer acı çekmeyi anlamak istiyorsam, onunla tamamıyla bir bütün olmam, onu reddetmemem, ona mazeret bulmamam, onu mahkûm etmemem, onu kıyaslamamam; ama sadece onunla bir bütün olmam ve onu anlamam gerekmiyor mu?