-Günümüzün kültürü hasede, açgözlülüğe dayanıyor... Başarı farklı yollardan elde edilmeye çalışılıyor; bir sanatçı olarak, bir iş adamı olarak, dinden bir şey umarak... Tüm bunlar birer haset şeklidir, fakat insan ancak haset sıkıntı yaratmaya, acı vermeye başladığında ondan kurtulmaya teşebbüs eder. Dengeleyici ve haz verici olduğu sürece, haset kişinin doğasının kabul edilir bir parçasıdır. Biz, bu hazzın içinde acı olduğunu görmüyoruz. Bağlanmak haz verir, ama aynı zamanda kıskançlık ve acı da yaratır; bu da sevgi değildir. Bu hareket alanında kişi yaşar, acı çeker ve ölür. Ne zaman ki bu kendi kendini kuşatan hareketin acısı dayanılmaz hale gelir, ancak o zaman insan kabukları kırıp dışarı çıkmaya gayret eder.
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.