Unutturmaya çalışıyorlar.!
Siz hiç mahvolmuşluğun izlerini gözyaşlarınızın sıcaklığında hissettiniz mi.?
Ben insan çığlıklarını, gök gürültülerini, yağmur sesini, bebek ağlayalışları... bunların hepsini aynı anda duydum. Bütün benliğimle aniden içime dolan boşluğun verdiği umutsuzluk içinde kendi hıçkırıklarımla boğulacak gibi olduğumu anımsıyorum. Ahh ne acı bir bilseniz...
Bana umut veren şey annem ve babamın sarılmasıydı. Ama ikisinin gözlerindeki o bitik durumu aklımdan çıkaramıyorum. Şuan o duyguyu hala yaşıyorlar...
Deprem bir afetti ama bunu UNUTMAK daha büyük bir felaket.. Neden mi.?
Çünkü bütün o sorumsuz bina yapımı ve defalarca söylenmesine rağmen boş kulaklarla dinlenilen önceden önlem alınmaması. Evet sebepler bunlar. Şimdi bütün bu haksızlıklara rağmen neden o insanlar UNUTULUYOR.?
Benim babamın gözünde gördüğüm o keder, bütün depremi yaşayan babaların gözünde var. Hepsi çocukları için uğraşıyor. Ey devlet gör.! Onları UNUTMA.! Gözyaşlarıma hakim olamıyorum. Son sözüm UNUTMAYIN.!
··
508 görüntüleme
Çok güzel dile getirmişsin. Allah bir daha yaşatmasın ve inşallah rant çıkar uğruna başka canları kaybetmeyiz...
Ben zaten çıkar için yapılan şeylerden nefret ediyorum. Böyle düşünenlerden de.!
Amin 🙏
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.