Ay çok özür dileyerek söze başlamalıyım ki Zweig'ın Fragman adlı öyküsünü neredeyse hiç beğenemedim. İlk başta konusu, anlatılmak istenilen durum cezbetmişti beni ancak sonun neye bağlanılmak istediğini bir türlü kavrayamadım maalesef ki ve sonu hiç tatmin edici değildi benim adıma. Spoiler olur buradan sonrası, ana karakterimizin doğuştan bir kusuru var ve insanoğlu elbette ki kendi özünden şaşmayıp bu kusuru yüzünden Ruzena'yı hayata küstürüyor, ana karakterimiz kendini izole ediyor. İnsan sevgisi ve eleştirilmemek, dalga geçilmemek, küçümsenmemek nedir bilmeyen bu kadın maalesef ki bir vakit tecavüze uğruyor ve hayatı boyunca umursanılmadığı için de herhangi bir şikayette bulunmuyor zira kusuru yüzünden kendisine sevgisi kalmamış, üstüne bir de insanlara dair en ufak bir umudu yok. Hayata getirdiği oğluna bağımlı hale geliyor, kendisinden başka kimseyle paylaşmak istemediği oğluyla hayatına devam etmek istiyor zira daha önce hiç kendisine ait 'kusursuz' bir şeyleri olmamış. Buraya kadar her şey güzel işlenildi kitapta, kendi elinde olmayan bir sebepten ötürü dışlanılmasına ve toplumun aşağılık komplekslerine, kusursuz olmayanı dışlayışına, zorbalığa tanık oluyoruz. Bir insanın insanlıktan umudunu kesmesini ve kendisine dair en ufak bir sevgi beslemeyişini görüyoruz. Ancak sonu beni bir türlü tatmin etmedi, edemedi. Mesaj daha farklı verilebilirdi. Bu kadar diyeceklerim, umarım siz seversiniz canlar.

Stefan Zweig - Seçme EserleriStefan Zweig · Yakamoz Yayınları · 2018949 okunma

·

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Jane