Sen, yan yana , rüzgarda savrula savrula kendimi eşiğinde bulduğum evi yakmayı öğretmişsin. Herkesle yürümüşsün caddeler boyu, bana gelince yorulmuşsun. Tütmemiş kentinde duman, gönlün hiç tutuşmamış. Zaten sana değilmiş tüm bu helak olmalar ya da hiçbiri sana hiç değmemiş.
Sayfa 35
·
199 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.