Onların benim kadar acı çekmediklerini, ailesizliğin ve sevgisizliğin ne olduğunu bilmediklerini düşünüyorum. Ben bunca derin meseleyle uğraşırken onların böylesine yüzeysel kalmalarını küçümsüyorum. Ve bu bana inanılmaz bir güç veriyor. Sonra gerçekten kendi hayatıma lanet yağdırdığım bir anda da hıçkırarak ağlamaya başlıyorum; neden onlar gibi sıradan bir hayatım yok diye...