Kendi evinin küllerine bak, ateşi söndü
Ölüm ne kadar yakınsa o kadar inanıyorsun ona
Kapalı balkonların hüznüyle yağıyor hayallerin Yavaş yavaş avuç içine sığmaya çalışıyor
Yeryüzüne benzeyen tenin
Bütün derin çiziklere,
Çiziklerdeki zehirli mantara
Yaklaştığında kaybolan yüzünün gölgesine
Bir kara parçasına
Bir kenti ikiye bölen vadiye
Oysa biz hep bir ağız
-arkamızda kimseyi bırakmayacağız!
Sayfa 10 - Adem yazıcı - külKitabı okuyor
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.