Yeraltı edebiyatının tanınan yazarlarından Algren. 1950’de, tam da büyük Amerikan rüyasının o tüm dünyaya pompalandığı yıllarda, toplumun yeraltına süpürdüğü ve oradan çıkış şansı olmayan bireylerin; hırsızların, uğursuzların, kaçakçıların, müptelaların, fahişelerin, pezevenklerin dünyasını çarpıcı şekilde dile getirdiği bu romanıyla Amerikan Ulusal Roman Ödülü’nü kazanmış. Roman, işte bu kimliği yüzünden önemli. Kahramanın adı Frank. İyice alt sınıflardan bir ailenin çocuğu. Doğru düzgün okumamış biri. Sevgisiz büyümemiş ama öyle pamuklara da sarılmamış. Okul yıllarından tanıştığı bir kızla evlenmiş, batakhanelerde krupiyelik yaparak geçinen, günün birinde bir orkestrada davulcu olmayı hedefleyen 30larında bir genç. Frank yaşadığı ortama göre iyi niyetli ve fazla düşünen biri. Bu yüzden sırtına binmiş yükleri var, maymunlar diyor Frank onlara. Hayallerini gerçekleştirememiş olması, yaptığı kazada karısının yaralanmasına sebep olması, mutluluğu bir türlü bulamamış olması hep birer yük Frank için. Aslında yürüyebilmesine rağmen kocasının ilgisini kaybetmemek için kazadan sonra kötürüm kalmış numarası yapan akıl hastası bir kadınla, pis bir odada, birbirinden uğursuz komşularla bir arada yaşıyor. Düşünen bir birey olarak çıkış yolu yok, bunu görüyor Frank. Ve acılarını bastırmak için morfine sarılıyor. Algren gerçekçi dille bu dünyayı birebir yaşatıyor okuyucusuna; sansürsüz, direkt, acıtıcı bir dil bu. Duygu durumundaki geçişleri kullandığı nüanslarla güzel aktarıyor; Frank batakhanelerde küfrün dibine vururken, düştüğü diplerden güzel bir konsomatris tarafından çıkarıldığı ve hayal kurabildiği kısa dönemde masum, sevimli ifadelere boğuluyor. Morfinin sağladığı geçici rahatlamayı ve izleyen eziyet anlarını da, yazarımız kendi tecrübelerinden hareketle, oldukça sarsıcı betimliyor. Toplumun o en alt kesimlerinde doğsak bizim nasıl bir yaşamımız olurdu? Böyle bir bataktan çıkmak ve normal (!) insanlara dahil olmak mümkün mü? Kader kurbanı bu insanları yakalamayı başardığımız zamanlarda hapise atmak mı gerçekten tüm yapabileceğimiz, yapmamız gereken? Onlar için bir gelecek şansı gerçekten de yok mu? Eğer yoksa, bize saygı duymalarını ve zarar vermemelerini nasıl bekleyebiliriz? Frank’e, nice Frank’lere bir gelecek şansı vermeli miyiz? Verebilecek miyiz?

Altın Kollu AdamNelson Algren · Hür Yayınevi · 197914 okunma

·

137 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.