Aleksey Fyodoroviç Karamazov: Karamazov Kardeşler'in en küçüğü. Rusların direkt isimle hitap etmeme alışkanlığı sebebiyle daha samimi bir kullanımla "Alyoşa" olarak da bilinir. Dostoyevski; kitabında aslında Karamazov Kardeşler'i Alyoşa için yazdığını söyler, bütün sayfalar tek bir kişiyi, Alyoşa'yı yüceltmek içindir. Dostoyevski'nin genellikle alegoriden faydalandığını göz önüne alırsak bu açıklaması rahatlıkla anlaşılıyor esasen; çünkü Alyoşa eserde Hz. İsa'yı temsil eder. Dostoyevski aslında Hz. İsa'yı yüceltmek istemiştir. Alyoşa inançtır, hoşgörüdür, sevgidir. Babası Fyodor Pavloviç Karamazov'un sefih ve sefil hayatına, içki ve kadın alemlerine, kendini sosyal ortamlarda sürekli küçük düşürmesine Alyoşa hiçbir yorumda bulunmaz. Babası dahil çevresinde gördüğü hiçbir kötü alışkanlığı (veya dini bir terimle günahları) eleştirmez. Herkese hoşgörü ve sevgiyle yaklaşır, kin tutmaz, dedikodu yapmaz. Daha da önemlisi kınamaz, bu yüzden olsa gerek insanlar kendini Alyoşa'nın yanında çok rahat hisseder ve bazen en karanlık taraflarını bile açarlar. Romanda en çok göze çarpan da budur aslında, Alyoşa hep dinler, çok az konuşur. Bu da birçok okuyucunun Alyoşa'nın nasıl kitabın baş karakteri olduğunu anlayamamasına ve takdir edememesine sebep olur. Bu yüzden ben de birçok kişi gibi bu romanın birden fazla kez okunması gerektiğini düşünürüm. İlk bakışta en önemli şeyleri gözden kaçırmak çok doğaldır, bu nedenle birkaç kez bakmakta her zaman fayda var. Alyoşa'nın bu dinleyici konumu, sanki diğer insanlardan daha yüksekteymiş izlenimi bırakır. Alyoşa arz edilendir, arz eden değil. Alyoşa ile konuşan herkes ona içini döker, günahlarından arınmak için en coşkulu anlarda kendilerinden geçerek itiraflarda bulunur ve sohbet sonunda rahatlarlar, katarsis gerçekleşir. Alyoşa'nın bu noktada Dostoyevski tarafından rahip yapılması da tesadüf değildir tabii, Alyoşa af ve bağışlama makamındadır. Kitabı okurken onun bir insan olduğunu unuturuz zaman zaman, insanlarla çok iyi anlaşan bir melek gibidir, onların hezeyanlarını çok iyi anladığını hep belli eder. Çevresindeki kokuşmuşluğun ona hiçbir zarar verememesi, çocukların tüm masumiyetiyle havari gibi onun çevresinde toplanması da sanki Alyoşa'nın bu dünyaya sıkışmış bir melek olduğunu işaret eder. Herkes Alyoşa ile rahatlıkla sohbet edebilirken o, çocuklarla daha iyi anlaşır. Çocukların masumiyeti ile kendi masumiyeti birleşir. Belki de gerçek bağ ancak masumiyetle kuruluyordur. Günümüzde birçok sosyal ilişkinin çok yüzeysel ve yapay olması da masumiyet eksikliği ile açıklanabilir. Çünkü masumiyetin olmadığı yerde hiçbir duygu yeşeremez.