Öncelikle kitap kısa olmasına rağmen çok derin ve düşündürücü sorgulatici bir kitap Paul Lafarguenin okuduğum ilk kitabı..
Kitapta kapitalist düzenin insanlari nasıl sömürücü bir tutum izlediği bir insanın, çocuğun ve bir kadının 12,13,14,15 saat çalışmasına karşıklik daha az bir süre çalışıp kendisine ve ailesine vakit ayırilmasını anlatıyor
Kendimizden örnek vermek gerekirse bir insan günlük ortalama 10 saate yakın çalışsa buna uyku yol yemek süreleri eklendiğinde geriye pek bir zaman kalmıyor ne kendisine ne de ailesinine
Peki bu kadar çalışmanin karşılığıni alabiliyor muyuz ?
Bunca zaman çalışip çabalamak neden ?
Kim için, ne için ?
Yok efendim neymiş çağımız çalışma asrıymış, öyle diyorlar aslında acı,sefalet ve çürüme asrı demiyorlarda
bizi böyle kandırıyorlar bence.
Kitabi herkese tavsiye ederim güzel bir kitap