Mehmet Rauf'un böğürtlen'inden sonra bunu okumam ilginç oldu. İki kitapta da kadın karakterler namus timsali ve bu konuda da asla taviz vermiyorlar. Mehmet Rauf'un Böğürtlen'i mutlu sonla biterken. Hüseyin Rahmi İffet'le okuyucusunu üzmeyi tercih etmiş.
Aslında okurken hep bir süpriz, bir espri falan bekledim ama olmadı. Tam bir dramdı. Kitapta varlıklı bir ailede doğan, eğitimli, iyi yetiştirilmiş İffet'in, babası öldükten sonra yoksullaşıp, kardeşi ve annesi ile, adına yaraşır bir ahlâkla sürdürdürmeye çalıştığı hayatında, gitgide yozlaşan toplumdan gördüğü zorbalığı okuyoruz. İffet tüm bunlara rağmen namusunu korumayı başarsada, hayatta kalmayı başaramaz.
Hüseyin Rahmi'den esprili bir dille mizahi hikayeler okumaya alışmış biri olarak, bu kitapta tam anlamıyla drama boğuldum.
Yinede güzeldi, yinede Hüseyin Rahmi okumaya devam :))