Abdülhamit, ülke içinde tartışma yapılmasına kar şıydı, hatta kendisinin savunulmasına bile. Whitman'in anılarında buna dair ilginç bir örnek vardır:
Bir keresinde yakın tanıdığım bir paşa, sultanın hilafet üzerin deki iddiasını savunan ateşli bir makale kaleme almıştı. Herhalde böylelikle bağlılığının kanıtını verdiğini sanıyor ve belki de karşılığında bazı teşekkür ödülleri bekliyordu. Saraya çağırılıp, sultanın katiplerinden biri tarafından soğuk şekilde karşılanınca şaşkınlığı büyük oldu. Kâtip onu kenara çekip, dışarıda parlamakta olan güneşi pencereden göstererek dedi ki: 'Güneşi görüyor musun?.. İşte orada!.. Varlığını ispatlamak için gerekçeye gerek yok. Sultanın hilafeti de böyledir. Ne gösteriye ne de savunmaya gereksinimi vardır. Zat-ı Şahane bir daha hilafet hakkında yazmanızı arzu etmiyor.
Sayfa 176Kitabı okudu
·
81 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.