Tek perdelik bir eser, isimleri olmayan iki karakter ve tek bir odaya ne kadar çok "şey" sığdırılırsa o kadar doldurulmuş bir sahne. Kendimi oyunu izlerken değil oynarken buldum. Bu yüzden bu kadar keyif aldım sanıyorum. Diaologları kuran benim , kapıyı çekip tam çıkacakken üşüyüp geri dönen,intihar etmek isterken yaşama tutunmak için bahane arayan.. Okurken empati kurmadan geçmek mümkün değil.
Edebi okuma şöyle başlar; gecenin ikisinde kış mevsiminde birbirini tanımayan bir kadın ve adam sabahın ışıklarına kadar konuşurlar. Tüm eser bu dialoglar üzerine kuruludur. Yazarımız dialoglarda toplumsal sorunlara , sosyolojik bakış açısı ile ,kadın erkek üzerinden yaftalanan söylemlere bireysel bakış açısı ile bakar. İki bireyin de konuşma açılığı kendi ihtiyaçları doğrultusunda dökülmeye başlar . Kadının kendini anlatma (bir kış gecesi bebeğiyle sokakta kalmış olması) isteği ve adamın yalnızlığının bir an olsun ortadan kalkmış olmasına istinaden aralarında karşılıklı atışmalar devam eder . Eserin arka planında yatan ise toplumsal cinsiyet rollerinde kadın ve erkek rollerinin dağılımı. Kadının ; sevme ,sevilme,beğenilme ve aidiyet duygusu erkeğin; sert, öfkeli ,umursamaz halleri ile ..
Toplumsal sorunlarda bireyin tutumunun gecmisi ile bağlantısı adına ,erkek karakterin çocukken yaşadığı travmatik olaylar sonrası gelişen bu duruşunun altını çiziyor yazar.
Bitmesini istemediğim eserlerden biri oldu keyifle ve bolca altını çizerek okudum.
