Ucunda Ölüm Var, son yıllarda okuduğum en iyi romanlardan biri. Ölümü bir sorun olmaktan çıkarıp, normalleştiren, sonlu oluşumuza hak ettiği değeri iade eden hikayesiyle okuyucuyu büyülüyor Kemal Varol. Memleketin son Ağıtçı Kadın’ı kendini ölüm müessesesine adamış biri. Cenaze evlerinde önce merhumun hikayesini dinliyor. Sonra öyle bir ağıt yakıyor ki en inatçı gözyaşı bile düşüyor sahibinin gözlerinden. Yarım kalmış bir aşk öyküsünün etrafına örülen kurgu kalbimi kırsa da , aşka ve ölüme itibarını iade etmiş yazar. Ne zaman öleceğini bilen Ağıtçı Kadın’ın Azrail için yeni ayakkabı ve kırmızı bir elbise satın alması (ki aşığı için bile böyle hazırlanmamıştı) elli yıllık kara entarisini çöpe atması , yaşlılığa yenik düşen bedeni bir elbise gibi çıkarıp atabilmeyi çağrıştırdı bana. Stephen Jenkinson’ın yazdığı gibi: Dünyaya verilecek en kutsal hediye bilgece ölmek. Kitaptan alıntılar: “Bir insan çok şerefli olabilir ama cenazesine kimin geldiği hava durumuna bağlıdır.” Rud Lurie “Kalbini unutan insan, neyi unutmaz ki!” “Ölüm: Kapının önünde ne çok ayakkabı!” Kadir Aydemir “Yaktığı ağıtlar yardımıyla faydasız bir hayat yaşayan en sütü bozuk ölüyü dahi benzerine evliya tezkirelerinde bile rastlanmayan bir mertebeye çıkardı.” “Kendisini ölümün kız kardeşi sayan bu kara kavruk kadın her daim tetikte durarak sıvasız evinde canını teslim edip ruhunu yolculayacağı o kutlu zamanı bekledi.” “Ben ki onun iki gözüyüm o bensiz nasıl ağlayabildi?” Mevlana

Ucunda Ölüm VarKemal Varol · Everest Yayınları · 20211,898 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nazlı Akın