Eski boşluk herhalde, benliğin içinde koşturup durduğu ama yine de hiç dolduramayacağı kara delik. Eminim bunun bir fotmülü var, bir tarafta duran boşlukla öteki tarafta duran benliğin içe doğru sonu gelmez yuvarlanışını eşitleyen bir deklem. Benim de öyle olduğumu düşünüyorum, kendimi yiyip bitiriyor, kendimi hep tüketiyor, öyleyken hiç tükenmiyorum.
Sayfa 252 - Telos Yayınları. 1. Basım. Haziran 1998. Çev: Güler Siper.
·
159 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.