Üçüncüsü (çabucak diğer ikisinin yerini almıştı) bir istasyonun gri ve çakıllı yüzeyi ve sanki hiçbir yere gitmemişler gibi hepsinin oturduğu, etrafı valizlerle çevrili banktı; tüm başlarına gelenlerden sonra biraz sıkıcıydı, ama aynı zamanda beklenmedik bir şekilde, o bildikleri demiryolu kokusu, İngiliz semaları ve arkada bıraktıkları yaz dönemi ile kendine has bir güzelliği vardı.
“Eh!” dedi Peter. “İyi zaman geçirdik.”
“Olamaz!” dedi Edmund. “Yeni el fenerimi Narnia’da unuttum.”
