Bir kitabın her sayfası mı bu kadar vecize dolu olur. Bir kitap bu kadar mı çok şey anlatmayı başarır. Roman, tam bir olay örgüsüne bağlı olmadan denemeye yakın fragmanvâri bir tarza yazılmıştır. Her bir fragmanda (bunların sayısı 22 olsa gerek) Anlatıcının ve Fahim Bey'in yakın çevresinin Fahim Bey hakkında fikirleri vardır. Fahim Bey bir ruhtur, bir kişiliktir, bir bireydir. Onun kendi tercihleri vardır, onun kendisine ait zevkleri vardır. Bu zevklerin başında hayâl kurmak vardır fakat bu hayâllerin gerçekleşip gerçekleşmemesi onun için önemli değildir. Çevresi ona deli gözüyle bakar, (hatta bir süre sonra karısı da) yanlarından geçerken alay ederler bunlar da onun umrunda değildir. Çevresi sürekli onun hakkında yorumlarda bulunur ve onun hakkında saptamalar yaparlar. Peki bir insan hakkında hariçten bakıp da doğru saptamalar yapılabilir mi? Hayır, Abdülhak Şinasi; anlatıcı üzerinden bunun mümkün olmadığı söyler ve hatta insan kendi hakkında dahi tam bir saptama yapamaz. Çünkü insan kendisini bile tam olarak idrak edemezken nasıl olur da başkası hakkında bu kadar kat'i değerlendirmelerde bulunabilir. İnsan bir muammadır ve kitapta Fahim Bey bunların arasında en muammasıdır. Not: Gonçarov'un Oblomov'unu okuyup beğenenler ya da Oblomov'u sıkıcı bulanlar için kesinlikle tavsiyemdir. Okuyunca anlarsınız.

Fahim Bey ve BizAbdülhak Şinasi Hisar · Yapı Kredi Yayınları · 20141,802 okunma

·

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.