Yaşamaya iman!
Eskiden mezarlıklar şehrin içinde olurdu. Insanlar işlerine giderken, çarşıda, pazarda alış-veriş yaparken kabirleri görürdü. Hatta bazı evlerin pencereleri kabristana bakardı. Bu, hayat ile ölümün birlikte yaşanması demekti.
Fakat ölümsüz medeniyetin(!) çocukları ve ölüme değil yaşamaya iman etmiş biz insanlar kabirleri görüp ölümü hatırlamak hayatımızın tadını kaçırdığı için- zamanla kabirleri şehrin, bir başka ifadeyle hayatın dışına taşıdık. Tabi ölüm hayatın dışına sevkedilince geriye sadece hayat kaldı. İnsanlar da artık "bu hayat yaşanır" deyip zevk almaya koyuldular. İşte yaşamaya iman böyle gerçekleşi.
Sayfa 10Kitabı okudu
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.