“Ellerin diyorum,
düşüyorum iki yanına yaşamın.
Ellerin diyorum,
iki yanıma yaşam düşüyor.
Tarif mi,
imkansız lisanımda...
...ah bir de şu karanlık olmasa,
sanki olmazsa olmaz ya.
Ellerin diyorum,
şiirler sıralanıyor içimden içine.
Dudaklarınla birleşti mi zaman,
sonsuzlaşırım, ne varsa at içime.
Sanki derttir içime nükseden,
oysa senli bir özlemek bu ellerine...
...ellerine sevgilim senin,
odur karışan sesime.
Ellerin diyorum,
öylece çırpınıyor yetersizliğinde;
yaşamın ve mananın kelime denilen
o hengamenin tam ortasında.”