Devir Demirel devri bu sefer. '60'ların ikinci yarısı. Şehirlerde başta Türkiye İşçi Partisi etkisinde olmak üzere örgütlülüğün gücü nihayet anlaşılmış, kolay kolay ezilemiyor kimse, "kimseler" olmayı yol tuttuğundan beri. Ama köyler hala öyle değil. 50'lik, 60'lık zenginler, ağalar daha 13'ündeki kız çocuklarını kendilerine ikinci eş yapmaya kalkışıyor. Kızlar asıyorlar kendilerini, kaderlerini reddederek. Bir gün Kızılcahamam'ın bir köyünde de bir zengin, arkasına devleti almış, devleti tümüyle satın almış, devletin satın alınabilir bir zavallılık olduğunu kanıtlamış bir zengin, gözüne 13'lük Dürü'yü kestirince kader tersine dönmeyi akıl edebiliyor. Ama örgütlülük, bir araya gelmelik olmadan olmuyor, olamıyor. Kurtuluş Savaşı'ndan kalma gizli bir paslı tırpan bütün bu sürece saklandığı yerden şahit oluyor. Nihayet kendini gösterdiğinde Kurtuluş'taki örgütlülüğün bir sembolü olup çıkıyor. Fakir Baykurt'un aya, uzaya gidildiği yıllarda Türk köylüsü kadınların ve kızların çilesini müthiş bir gerçekçilikle anlattığı ödüllü romanı, bugün de kılık değiştirmiş ama aynı dertlerle dikilip duran aynı insanlara bir çözüm sunuyor. Baykurt'un akranlarından en büyük farkı bu: bir çözüm sunuyor. Çözümü görmesini, almasını bilene reçete gibi.

TırpanFakir Baykurt · Literatür Yayıncılık · 20101,347 okunma

·

1 artı 1'leme

·

110 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.