Türk edebiyatının "durum öyküsü" alanında temsilcisi olan Abasıyanık, yazın alanına 14 öyküden oluşan "Lüzumsuz Adam" isimli eserini kazandırmıştır. Eserdeki öyküleri okurken genel olarak edindiğim izlenim toplum içinde yalnız kalmış insanların yansıttığı olumlu ya da olumsuz eylemlerin gözlenip öyküleştirilmesi oldu. Aynılığa alışmış, sıradan ama gözü hep dışarıya dönük ve fırsatını bekleyen insanların bu fırsat ellerine geçtiğinde yaptıkları denemelerin başarılı ya da başarısız sonuçları. Bir başka bakış açısıyla da ideallerdeki yaşam ile gerçek yaşantıların karşı karşıya gelişleri... Bunları aktarırken her zamanki gibi mahalle insanını, her an karşılaşılabilecek yüzleri kahraman olarak seçmiş Sait Faik. Mekan, insan ve olay gözlemlerindeki kuvvet öykülerine de yansımış ve öyküleri güçlendirmiş. Hatta 'Birahanedeki Adam' öyküsünde sadece bir yüze bakarak, hayatının bir kısmını hikayeye dökeceğini söyleyip eserlerinin nasıl oluşturulduğunun ipucunu da veriyor bize. Kitabın sonuna eklenen Sait Faik yazısı ise bu sefer Sabahattin Kudret Aksal'dan. Aksal'ın Sait Faik hakkında ortaya attığı iki düşünceye ise katılmamak mümkün değil. Bu görüşlerden ilki: "Sait Faik, edebiyattan hoşlanacak bir okur topluluğunu hazır bulan talihli yazarlardan değildi. Okurunu yetiştiren, eğiten, okuruyla birlikte oluşan bir yazardı. İkinci ve bence çarpıcı olan görüşü ise şu: "Sait Faik yaşamın binbir görünümüyle dolan, birikiminin basıncını duymadan sanatsal eylemi usuna düşürmeyen, çok ince bir duyarlıkla ayarlanmış gibiydi. Doğayla alışverişini sürdüren, yaşamını bu alışverişle özdeşleştirmiş yazarlardandır." Naçizane en beğendiğim öyküler: 1)Lüzumsuz Adam 2)Papaz Efendi 3)Kameriyeli Mezar 4)Birahanedeki Adam 5)Kaçamak, Papağan, Karabiber #212365362

Lüzumsuz AdamSait Faik Abasıyanık · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20137,8bin okunma

·

458 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet