Defaatle okuduğum nadir eserlerden birisidir.. Şeker şerbet niyetine.. hele de '' İlem eyyühel Aziz'' diye başlayan cümleler o kadar iyi hissettirir ki kendini insana.. günlerce dilime dolanıp ara ara kendime bile ''İlem eyyühel Aziz'' diye hitap ettiğim olmuştur.. Mevlana nın ''Bişnev'' demesi gibi.. dinlemek ne kadar önemli değil mi.. dinlemeyi unuttuğumuz için bu sıkıntıların hepsi..birbirimizi, kendimizi,vicdanımızı,benliğimizi bile dinlemekten ne kadar aciz kaldık değil mi..
