Muhammet Recep Arar
Çocukken güzeldik be! Kendi dünyamız vardı. Oyuncak arabalarla taksi sirketimizi kurar, komsunun kızıyla platonik evcilikler oynardık. Rüyalarımız beyazdı o zamanlar. En büyük kabusumuz, rüyamızda gördüğümüz çikolata bahçesinin gerçek olmamasıydı. Sonra deliksizdi uykularımız; yarasız, beresiz… Hepsini yitirdik! Sen sakin büyüme çocuk! Hiçbir şey o çok sevdigin oyuncak araba kadar mutlu edemeyecek seni. Ve gün gelecek sen hiçbir şeyi o araba kadar çok sevemeyeceksin… Her şeyin her şeye dönüştüğü; insanların, anıların ve de yazıların ayni hızla aynılaştığı bir zamanda, kendi olmanın, kendi kalmanın ve kendince söylemenin o özgün ve samimi tadını yeniden keşfedeçeğiniz bir kitap: “Sakin Büyüme Çocuk!” Yalnızlık, çaresizlik, hüzün, karmaşa, umut ve insan… Belki de çocuk masumiyetiyle bir bakıştı bize lazım olan.
