Gündüzleri aynı yerlerde dolaşırdık.Ama uyumak için bambaşka yönlere giderdik.Ben görece bir medeniyete onlar zehirli yemlerle dolu labirente.
İşte bir gün yanlarından geçip durduğum , herkesin sanki yoklarmış gibi davrandığı Görmezden, Hissetmezden, Sevmezden geldiği bu insanları geceleri yutan saklayan koruyan o labirente daldım...
Mine Söğüt'ün de yazdığı gibi dolapdere labirentine dalmış sayesinde ben ve benim gibi diğer okurların gördüğü yada görmeyen insanların bile bu kitaptan sonra görmüş kadar oldukları Dolapdere bildiği ama diğer tüm insanlar gibi bilmezden den geldiği bu labirenti tekrar tekrar hatırlama imkanı bulmuş olduk.Diğer bir çok kitabı gibi bunda da çok iyi bir anlatımla yer yer karamizahla Mahallenin eski yaşayanlarından tutun da şimdiki yaşayanlara kadar geniş bir yelpazede sunmuş karakterlerini , Marika'dan Hevida'ya, Kadife Abla'dan Mersiye'ye, Ruandalı Gaspard'tan Garbis Usta'ya .Hepsinin hikayesi bambaşka ,tek ortak noktaları Dolapdere.
Anlatılan yer İstanbul'da bir ilçe mi yoksa Türkiye'nin çoğu ilinde ilçesinde çoğu mahallesi'nde yer alan gerçekler mi diye soruyor insan bazen.
Hayatlardan hayallere ... Belkide çoğumuz olduğumuz yerde değil hayal ettiğimiz yerde olmak istesek te şuan yaşadığımız yerde yaşam korkumuzun olmadığı , bir gün kapılarımızın kırılıp öldürülme korkusuyla yada evimizin ateşe verilip alevler arasında kalma imkanıyla karşılaşma ihtimalleri düşük olan hayatlardayız. Kimilerinin hayali yıldızlar kimilerinin hayali yarına çıkabilmek Dolapdere deki insanlar sadece yarının hayali içinde mine söğüt o insanların sesi olmuş ....
En son İstanbul'un yazdığı mektupta çok hoş bir detay insan düşünüyor benimle ilgili bir mektup alsam koca İstanbul'dan nasıl olurdu acaba ;) keyifli okumalar.....
