Yamaçta bir ahlat gibi şekilsiz ve yalnızım
Yuvasını kaybetmiş kırlangıç gibi, çaresiz ve yastayım
Belki hastayım bütün insanlara, kim bilir belki sadece kendime yaftayım
Boynumda bir ilmek sanki kendi elimde olan
Yok mu bunun çaresi ?
Çakıldım kaldım dünya meyhanesine
Mabed lazım gelir şu uslanmaz nefsime
Şair gibi yazarım da aşık gibi hissetmem
Mısraları yazarım da, kimselere söyletmem
Bir ah etsem derdimi
Unutup da gitsem