“Bize benzemeyen bizden değildir.” Bu anlayış bitmedi; bitmeyecek olması da üzücü. Tante Rosa tam olarak da “bizden” olmayan her şey. Öncelikle o bir kadın; hayata 1-0 yenik başlamak demek kadın olmak. Çoğu kadına dayatılan “hanımlık” müessesesine o da uyum sağlamak ister. Okuduğu dergilerde bile dayatır bu hayatı ona. Bir kadının hayatında bir prens olmalıdır ve bu prens kadını her şeyden kurtarmalıdır. Fakat, ne gerçek dünya bu kadar kolay ne de Rosa masallardaki o prensestir. Bu gerçek olmayan gerçekliğe uyum sağlamak Rosa için gittikçe zorlaşır. Kendi bildiği gibi yaşamalıdır insan yoksa ne farkı kalır nebattan. Toplumsal “düzen” içinde kendi bildiğini okuyacak kadar kararlı ve güçlü olsa da Rosa bir türlü birey olarak kabul göremez. Çünkü zorlanan hiçbir kalıba giremez. Bastırması gerektiği öğretilmeye çalışılan dürtüleriyle yaşayan bir kadındır Rosa. Sizlerle Başbaşa onu uyuma zorladıkça hayatını, duygularını, aşklarını istediği gibi yaşayamaz. Sürekli bir eksiklik duygusu ile aradıklarını şişme yataklarda, kedilerde, papağanlarda, erkeklerde bulmaya çalışır. Bu bitmek bilmez arayış ve bulamayış onu hayatta yapayalnızlığa sürüklemiştir. Ne çocukları ne kocaları ne de bir evi vardır aslında Rosa’nın. Ölüsü bile yersiz yurtsuz, kimsesiz kalmıştır. Tam da bu noktada acı bir açmaza sokuyor hikaye bizi. Aileler, gelenekler ve toplum yüzünden kendinizi bulamazsınız, özgürlüğünüzü kazanamazsınız fakat bu değerleri redderseniz yalnızlaştırılmanız da kaçınılmazdır. “Bir kadın bırakmış kocasını, yavrularını, hem de Katolik bir kadın, bir köyü bırakmış, o kadar saygılı kişilerin yaşadığı ve güneyin en saygılı papazının vaaz verdiği köyü, kilise kadını, o köyün kilisesi kadını aforoz etmiş diyordu, aforoz etmiş yaaa, o kadınlar, sümüklü çocuklar, her Pazar dayanılmaz şekilde erkekleşiveren kocaları hep bunu dinlemişler, Pazar sabahı, papaz hep o kadını anlatmış, papaz Tante Rosa'yı anlatmış, kocası sanki köyün kahramanı, bütün şapkalı kadınlar, o Pazar, Tante Rosa'nın kocasını kaz kızarmasına davet etmede yarış etmişler, elma pastalarını porselen tabağa doldurmada, daha daha doldurmada yarış etmişler. Kilise, papaz, koca, hizmetçi, aforoz yarışı etmişler.”

Tante RosaSevgi Soysal · İletişim Yayınları · 20193,938 okunma

·

65 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Merve