İlk defa bir eserin konusuyla ve finaliyle değilde hissettirdikleriyle bu kadar etki ettiği görüyorum. Kitapta konu ve final zaten ismiyle müstesna. Bir idam mahkumunun son günü... Fakat bunu bu kadar derinden, bu kadar gerçekçi anlatması okuyucuda derin etkiler bırakıyor. Kendinizi o kişinin yerine koyuyorsunuz ve her bir satırda korkuyu iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Bazen korku, bazen umut, bazen çaresizlik vücudunuzu kaplıyor adeta.. Kızıyla vedalaşmasındaki o realizm, o kalbindeki son telinde kopuşunu sizde o mahkumla beraber hissediyorsunuz. Edebiyatta ustalık bu olsa gerek..
