Okurken delirdiğim kitapların arasına yenisi eklendi. Her bir satırda kendimden geçtim. Mümkün olsa Albert Camus'nun kapısına dayanır kitabı yüzüne çarpar hesap sorardım: Nasıl yazabildin bunu? İmkânsız! Utanmadın mı insan denen yaratığı bu kadar açığa vururken?
İnsanın yalnızken bile nasıl riyakâr bir varlık olduğunu anlattı bana. İki yüzlülük hayatımıza derinden sirayet etmiş. Sadece haklı ve masum olmak istiyoruz. Kimse tarafından yargılanmamak ama herkesi yargılamak...
Aslında harika olan çok açık olan şeyleri bu kadar incelikli anlatması olabilir. Her gözün Albert Camus'nun kalemine değmesi gerektiğini düşünüyorum artık.
"Ama yüreğimizi ferah tutalım! Artık çok geç, her zaman da geç olacak. Çok şükür!"
Keyifli okumalar.