Kitap, Ellen'ın evlat edindiği çocuğuna çok benzeyen bir çocuğun resmini, kayıp ilanında görmesiyle başlıyor. Henüz çocuk 3 yaşında. Yani böyle bir şey benim başıma gelse çoğumuzun yapacağı gibi "3 yaşındaki her çocuk birbirinin aynısı" zaten diye düşünüp üstünde durmazdım. Ama Ellen içgüdülerinden olsa gerek "Acaba çocuğumun bir ikiz kardeşi mi var ya da bu resimdeki çocuk benim çocuğum mu?" diyerek bu işin peşine düşüyor. Kitap 416 sayfa, çok uzun olduğunu düşünmüyorum ama madem son 100 sayfada işler komplike bir hale geliyor o zaman biz o 300 sayfayı neden yavan bir şekilde okuduk? O yavan dediğim sayfaların dış dünyaya dair betimlemelerle kaplı olmasındansa ana karakterin iç dünyasında yaşadığı çatışmalarla dolu olmasını tercih ederdim. Çünkü sıradan bir olay anlatılmıyor kitapta, dehşete düşülecek bir olay var ve okuyucuya bu duygular geçmiyor. Yani sırf son kısımlar güzel diye okuyun diyebileceğim bir kitap değil bu, onun yerine kitabı kankilerime 15 cümleyle özetlemeyi yeğlerim.

Anne KalbiLisa Scottoline · Pegasus Yayınları · 2012161 okunma

·

65 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslınur