İlk gün hiçbir hırsız, yağmacı okula yanaşamadı. Ama bunlar öyle çoktular ki. Okulun cevresine çadırlar kurmuşlardı, yastıkları ateşleri ve çıkan dumanlar pencereden görüyorduk. Durmadan içip sarhoş oluyorlardı.
Deli gibi bağırıp çağırıyor, açık saçık şarkılar söylüyorlardı.
Çökmekte olan dünyanın boğucu havasında içip içip kendilerini kaybediyor, vahşileşiyor, ara sıra birbirlerini öldürüyorlardı. Bu çılgınlıklarında belki de haklıydılar.
Yaptıkları, ölüme göre öncelik kazanmaktı. İyi insan da, kötü insan da, güçlü de, zayıf kişi de, yaşamı seven de, sevmeyen de aynı yolun yolcusu oluyordu.
Sayfa 49Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.