Hepimiz belirsiz bir miktarda hayal kırıklığı yaşadık elbette çocukken ama bunun hayaller ve kırılmalardan ibaret olduğunun adını erişkin olduğumuzda koyabildik. Çünkü o zamanlar sa- dece duygularımız tarafından yönetilen küçük bir varlıktık. Önem ve ilgi göreceğimize dair bir arzu ve inançla doğan benliğimiz, yoksun bırakıldığı ölçüde kırılmalar yaşadı. Yaşarken adlandıra- madik belki ama büyüdükçe haksızlığa uğradığımızı söyleyen içseslerimize inandık. Bugün yaşadığımız her şeyde ve her kimsede geçmişin hesabını sorar haldeyiz. Sahneler ve oyuncular değişti ama adalet, mutluluk, eksiklik, değer verilmek, bir birey olarak kabul edilmek ihtiyacımız değişmedi. Bir süre sonra tüm işaretleri ve izleri takip etmeyi unuttuk. Şimdiki karakterden geçmişin özetini istedik. "Bana neden değer vermiyorsun?", "Beni neden görmüyorsun?", "Sevilmek istiyorum sadece, bunu neden beceremiyorsun?" sorularını yönelttiğimizde karşımızda duran o şimdiki sevgili geçmişimizi temsil ettiğinin farkında değildi ve biz de, tam da bu eksikliği nedeniyle onu seçtiğimizin farkında değildik. Tüm eksikliği, verilmemiş sevgiyi, muhtaçlığı temize çeksin istedik.
Şimdi ise olduramadığımız bu ilişkiye birlikte uzaktan bakıyoruz
Sayfa 228Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.