4 yaşındaki kıza tecavüz eden yaşlı adamı okurken gerçekten o kadar da bi şey hissetmedim (öfke, iğrenme ya da intikam hissi gibi). Yazarın baştaki mantık ve doğruluk taşan zırvalıkları aklımda gidip geliyordu.
Ama bölüm bitince gözümün önüne 4 yaşındaki kız kardeşime tecavüz eden yaşlı bir adam görüntüsü gelince eğer öyle bir şey olursa o iğrenç herifin etini kemiklerinden ayırmadan asla durmayacağımı düşündüm.
Kendine yakın olan birine yapılan şeyler her zaman diğerlerinden çok çok daha can yakar.
Yani mantıklı düşününce böyle olaylarda önce araştırma yapılmasını, suçlunun akli durumunun incelenmesini falan doğru buluyorum. Ama biri minik kardeşime böyle bi şey yaparsa o sikik beyninin hasarlı olup olmadığı beni asla ilgilendirmez. Onu elime geçirdiğim anda öldürürüm.
Bir sonuca varacak olursak; kanunlar doğru, ama insanlar değil.
Kanunlar tutarlı ve mantıklıdır ama insanlar değildir.
Yani elime fırsat geçerse intikamımı kesinlikle alırım, kanunlar ya da etik beni hiç bağlamaz.
Regl oldum, ağrı kesici içtim ve kusmamak için oturma pozisyonunda olmam gerekiyor. Ama.. Ne anlatacağımı unuttum.. Gerçekten iyi değilim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.