"Kelimeler insanların anlaşmasını sağlayan vasıtalar olduğuna göre eğer bu kelimelerin anlamları üzerinde anlaşma olmazsa kimsenin kimseyi anlayamayacağı meydandadır." Bana hep kelimelere çok takıldığım söylenir. Sebebini anlatamıyorum değil de anlatmıyorum. Çünkü bana böyle demiş birinin beni gerçek manada anlamış olmasına da inanmıyorum ki. Kelimelerin sihrine kapılmamış olanların anlayacağı bir durum değil. Evet ben bana sarf edilen bir kelimenin benim için ne anlama geldiğine bakarım, bayağılıksa bayağılık, özense özen. Her kelime her şartta kullanılmaz. Bazen sihir bazen zehirdir çünkü aynı kelime. S. Ali'nin kalemi kuvvetli mi sihirli mi bilmiyorum. Ama benim kendime dahi anlatamadığım çok hallerimi anlatıyor. Kitabın cinsi fark etmeksizin... Akıllanmıyor oluşumu ondan güzel tarif edenine rastlamadım. Çakıcı'nın ilk kurşunu da son kurşunu da boşa gitmedi. Bence. İnsan mert olursa dirisi mert yaşar, sevdası mert olur, ölümü de mertçe olur. "Bu kız bende hayatımın sonuna kadar bitirmeye imkan olmayan muazzam bir kitap tesiri yaptı." "Sen orada zahiri arzularını tatmin edecek bir muhittesin, kendi nefsine de benim aleyhimde telakkilerde bulundun, onun için hissetmezsin lakin ben sensizliğin benim için ne berbat, ne gayr-ı kabili tahammül olduğunu feci surette hissediyorum." "Birbirlerine bu kadar yakın kimselerin buluşması enderdir, biz tesadüfün bu lütfunu tekmelemeyecek kadar zeka gösterelim ne dersin?" "Kalbimi muayen dereceye kadar herkese açmış fakat içeri girmek isteyenlere kapılarını kapatmışımdır ama bazen çok kuvvetli veya çok kurnaz kimseler ya zorla yahut da ben farkında olmadan oraya girmiş, yerleşmiş bulunuyorlar; onları çıkarmak benim gibi bir zayıfın yapamayacağı şeydir...." "Dökülmek, boşanmak ihtiyacın hissettiğim zamanlarda hep aklıma sen geliyorsun, beni istiskal ettiğin halde..."

Çakıcı'nın İlk KurşunuSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 20218bin okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren