uzun zaman önce buradan koparılmış ve buraya tekrar dönmek zorunda kalan üç kardeşin hikayesi. her şeyin birbiriyle bağlantılı olduğu, hiçbir şeyin tek başına var olmadığı ve birbirinden bağımsız açıklanamayacağı bir zincir diyerek başlıyor yazar hikayesini anlatmaya. tıpkı bir zincir gibi olayları birbirine bağlıyor ve bunu o kadar ustalıkla yapıyor ki geçmiş ve günümüz zamanları arasında gidip gelirken hiç kopmuyorsunuz anlatılmak istenenden. geçmiş zaman bölümleri kronolojik olarak ilerlerken, şimdiki zaman bölümleri tersine işliyor ve üç kardeşin birbirinden koptukları nokta yolculuğu dengeliyor. Annelerinin ‘öldüğümde’ isimli mektubuyla üç kardeş yeniden birleşiyor. Bu birleşme bir ailenin büyüme sancılarını da beraberinde getiriyor. Büyümenin bireysel olmadığını ve kocaman insanların içinde taşıdıkları o yüklerin çocuklukları olduğunu yazar harika bir şekilde işlemiş. Ortak anılarımız olmadan birleşebildiğimiz bu duygular, çocukluktan kalma hislerimizin birbirini hatırlatıcı özelliği beni şaşkına çevirdi. Tüm bu hikayede bir sırrın peşinden ilerlediğimizi bilirken dahi sonunda şok olmadan kendimi alamadım. Bitirdikten sonra yeniden birinci bölümü okudum ve sindirmek için kendime zaman tanıdım. Aile, insanın içsel dünyasını nasıl da farkında olmadan büyütüyor böyle.

Hayatta KalanlarAlex Schulman · TİMAŞ YAYINLARI · 0678 okunma

·

375 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

serenad