Vaktiyle bir derviş berbere gidip:
Vur usturayı berber efendi, der.
Berber dervişin saçlarını kazımaya başlar ve diğer tarafa usturayı vuracakken, mahallenin kabadayısı içeri girer.
Doğruca dervişin yanına gider, başının kazınmış tarafına sert bir tokat atarak:
- Kalk bakalım kabak, kalk da tıraşımızı olalım, diye bağırır.
‘Dövene elsiz, sövene dilsiz’ olan, halktan gelen her şeyin Hak’tan geldiğine inanan derviş, sabreder. Fakat kabadayının tıraş esnasında da dili durmaz, sürekli alay eder derviş ile: ‘Kabak aşağı, kabak yukarı.’
Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkandan çıkar. Henüz birkaç metre gitmiştir ki, kontrolden çıkan bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelerek kabadayıyı altına alıp sürükler. Kabadayı oracıkta feci şekilde can verir. Berber dervişe bakar, sorar:
- Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?
Derviş düşünceli bir şekilde cevap verir:
- Vallahi gücenmedim ona. Hakkımı da helal etmiştim. Gel gör ki, kabağın da bir sahibi var. O gücenmiş olmalı! O ki Allah c.c ♥️
Bu kıssayı o kadar çok seviyorum ki, istiyorum ki herkes hissesini alip kendini kabağın sahibine emanet etsin.
Uğradığınız haksızlığın
hesabını soramadığınızda üzülmeyin! Bazı hesapları sorma kuvveti ve kudreti yalnızca ALLAH'a aittir...
Ne demiş 
Yunus Emre ;
Olsun be aldırma, Yaradan yardır. Sanmaki zalimin ettiği kârdır.
Mazlumun ahı indirir şâhı. Herşeyin bir vakti vardır.
Sanma ki seni üzenler kârda, sen zarardasin.Bak ne diyor Allah azze ve celle; "sabredenlerin mükafatını, yapmakta olduklarının daha güzeliyle vereceğiz" (Nahl/96)
··
163 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.