Son dokunuşunu, saçlarımı düzeltmek için alnımda gezinen parmaklarıyla yapmıştı. Hiçbir sözcüğün anlam kazanmayacağını ikimiz de iyi biliyorduk. Bir kez daha yüzünü göremeyeceğimin hüznü, bir kez daha sesini duyamayacağımın acısı, sözcükleri yok etmişti. Kelimelere kıran girmişti ve o gün suskunluğu yırtma cesaretini nerede bulacağımı bilememenin çaresizliğine kapılmıştım.
A. Vahap Kaya
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.