Kendimi her kitapta biraz buluyorum. Fakat bazı kitaplarda kendimi okuyorum. Ve bu durum içime garip bir hüzün veriyor hatta bazen anlaşılması güç ama korku da veriyor. Yazar sanki kalbimin ortasına oturmuş da tüm hislerimi biliyor korkusu. Galiba bazı duygularımın yalnızca benimle saklı kalmasını isteyen insanlardanım. Birkaç kitap var böyle baştan sona ya da aralarda beni anlatan. Bu da ara ara kendimi okuduğum kitaplardan birisi oldu. Bir öyküde ne tanıdık duygular dedim, bir sonrakinde bana ne kadar benziyor ve bir diğerinde de bu benim dedim. Bir karakterle aynı hisleri paylaşmak iyi geliyor. Çünkü insan kendisine dışarıdan bakıp merhem olamıyor çoğu zaman ama o karakterin kendisi olmadığını bilerek okuduğunda daha cesaretli adım atıyor kendine, hayatına dair. Hatta düşünmekten bile kaçan insan, düşünme cesareti buluyor kendinde. İnsan kendisi ile yüzleşmekten kendisini okumaktan ürküyor. Kendimize benzer birilerini okumak daha kolay geliyor. Bir nebze… Bu kadar hüzünlü cümleler kurduktan sonra “Küçük Yuvarlak Taşlar”ın insanın üzerindeki tesiri hakkında az çok bir şeyler çıkarmışsınızdır. Bu öykülerden ve hatta Melisa Kesmez’in tüm kitaplarından her insanın kendi hayat hikayesini yakalayabileceğini düşünüyorum. Eğer kendinize rastlamaktan çekinmiyorsanız mutlaka kitaplarını okumanızı tavsiye ederim.

Küçük Yuvarlak TaşlarMelisa Kesmez · İletişim Yayınları · 20223,326 okunma

·

139 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlayda Karagöz