Söyleyebileceğim ilk cümle, romandaki olay örgüsü ve şahıs kadrosu (hikaye unsurları) tüm yönleriyle incelenmeye değer şekilde kurgulandığını düşünüyorum. Dorian, Basil ve Harry ... Onlara muhteşem üçlü diye tabir etmekle beraber eseri okurken resmen bu üçlüyü S. Freud'un psikanalitik kuramına örnek teşkil eder nitelikte buldum. ( İd-Ego-Süperego / Savunma Mekanizmaları ) Muhtemelen eseri okuyan çoğu okur bunu farketmiş olabilir. Ah Dorian... Onun yetişme tarzı, eser başlangıcındaki hali ( 20' li yaşları) ve hayat tecrübesizliği onu ilerleyen zamanlarda dürtüleriyle hareket eden ve kendisinin bile anlayamayacağı bir saldırganlık haline doğru iter. Tam da bu noktada Freud'un "ID" kavramını nasıl da akla getirir ve düşündürür. Edebi açıdan bakacak olursam eserin muhtevasında yer edinen yüksek zümre, mükemmeli ,kusursuzluğu arama ve ona sadık kalma (ya da tapma), deyim yerindeyse güzeli göklere çıkarma ve çirkini yerme gibi ifade unsurları, eseri Klasisizm akımına mensup yapar. Ekspresyonist yönü de yok değil hani. Son olarak bu üçlü çatışma içerisinde kahramanımız ( id / Dorian )onu yiyip bitiren içsel dürtülerine esir düşer ve hazin bir sona doğru sürüklenir. Okurken analiz edebilmek için ciddi manada o kadar tane tane okumaya çalıştım ki anlatamam. Enfes bir eser! Daha neler neler söylenebilir elbette arkadaşlar ama okuyun,okutturun diyebilirim. Wilde' a teşekkür ederim. Kitapla kalın...

Dorian Gray’in PortresiOscar Wilde · İndigo Kitap · 201773,2bin okunma

·

493 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zehra