Sevgi, insanın tüm varlığına nüfuz ettiği zaman bir anlam ifade eder. Hikmet ile sevgi arasındaki bağın gücü, bu tecrübenin dönüştürücü etkisinden kaynaklanır. Hikmeti sevmek, kendimizi bu idrak ve tecrübe pınarına bırakmaktır. İslam düşünce geleneğinde “Hikmetin başı Allah korkusudur.” sözü de bu noktaya dikkat çeker. Burada korku, bir tehlikeden yahut korkunç bir varlıktan korkmak değil, sevgilinin muhabbetinden mahrum olma ve onu kaybetme korkusudur. Allah’ın rıza ve sevgisini kaybetmekten korkmak, akıl ve hikmet sahibi kişinin yaşam ilkesidir. Arif olan kişi için hakikatin bilgisinden mahrum olmak, aç kalmaktan daha korkunç bir durumdur. 
İbrahim Kalın
·
1 artı 1'leme
·506 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.