Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Fakat sahnedeki en büyüleyici şey ise Şair'in kendisi: Otobüse biner, Ufaklık'la beraber oturan A'yı görür ve A'ya Solomos'un Parlak Gün şiirini okur: Parlak güneşin habercisiydi Şafağın son serin yıldızı Ne bulut aşıyordu ne de sis Gökyüzünün hiçbir yerini Oradan yavaş yavaş esiyordu Tatlı rüzgar, yüzüne doğru Kalbinin ta içinden konuşur gibi: Hayat tatlıdır ve... Şair son dizeyi söylemez: "... kapkaradır ölüm." Unutmuş gibi yapar ve tekrarlar: "Hayat tatlıdır..." Dizeyi tamamlamadan inmeye doğru yöneldiğinde A arkasından seslenir: "Söylesene, yarın ne kadar sürer?" İkimiz de büyülenmiş vaziyetteydik, çünkü otobüs sahnesi belki de senaryonun en iyi sahnesi olmuştu.
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.