“ Hepimiz acı çekiyoruz ve çoğumuz bu konuda ne yapacağımızı bilmiyoruz. Acının otomatik olarak sağlıksız olduğunu düşünürüz. “Sağlıklı insanlar acıyı atlatabilir” görüşünü (diğer adıyla toksik pozitiflik) benimsedik çünkü duygusal zeka yerine analitik zekaya öncelik veriyoruz. Okulda duygusal okuryazarlığı vurgulamıyoruz, bu nedenle yetişkinliğe adım attığımızda duygusal okuryazar olmadığımızı fark etmek bizi o kadar da şaşırtmamalıdır.”