Şiir ve Cinayet, edebiyatımızın deneme ustası olarak bilinen yazarı Salah Birsel’in kitabı. Denemelerinde daldan dala konan yazar, açtığı parantezlere sığdırdığı birikimiyle göz ve zihin dolduruyor. Edebiyatçılara ve sanat çevresine ait alıntıları ve anektodları , sohbet havasında yazdığı ince alay barındıran yazıları oldukça ilgi çekici. Tarih konusundaki fikirleri özellikle Abdülhamit’le ilgili düşünceleri okunmaya değer. Okurken altını çizdiğim onlarca cümleden birkaçını paylaşarak sözü uzatmadan ustaya bırakayım: Gelgelelim, sorsan bilgeliğe baş keserler de deliliği yerden yere çalarlar. Peki ama bilgelik de nedir? Deliliğin kavanoza konmuş bir biçimi değil mi?s.19 ”Benim gördüğüm, benim anladığım,dünyanın her yerinde, siyasal gücü eline geçirenin, bunu, insanların mutluluğu değil, kendi çıkarı yolunda kullandığıdır. Bunlar halktan eşitlikten yana olduğunu söyleseler de, yaptıkları işler hep kendi ipliklerini boyamaya dayanır.”s.54 ”Halkın hakkını kendi hakkı sanan, halkın hakkını halka bir armağan gibi veren, sonra da onu geri almaya kalkışan bir padişahın yaşamı elbet böyle kuruntular içinde geçecektir.”s.90 ”Doğrusu, gerçeğin hemen kavranması ne denli zorluysa , bütünüyle kavranması da o denli zordur. Ama insanoğlu gerçeğin bir parçasını kavradı mı, bütünü kavradığını düşüne kapılır.” Napoléon Austelitz Savaşı'ndan sonra Rus Çarı'nı ezebilirdi. Yapmadı bunu. Onunla dost olmayı yeğledi. Saçma ki saçma! İnsan hiçbir vakit kötek attığı, acıdığı, yani onurunu kırdığı kişinin dostu olamaz. Tek bir yasa vardır: Düşmanının gırtlağına sarıldıysan, onu sıkacaksın. Napoléon sıkmadı. Sonuç: Yedi yıl sonra Çar onun boğazına yapıştı. Ama o sıktı. Acıma her vakit büyük bir güçsüzlüktür. Yaşamın yasası budur.s.134

Şiir ve CinayetSalâh Birsel · Sel Yayıncılık · 2012128 okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berna Karakaya