Yayınlandığı dönemde intihar vakalarını artıran bir eseri incelemekteyim bugün. Kendim de karamsar olduğum bir dönemde bunu bilmeme rağmen elim gitti bu esere. Çünkü bazen karamsarlığı besleyip büyütmek, özümsemek cesaretine sahip olmak; köklerine ulaşınca da bu sayede köklerinden tutup sökmek gerekir diye düşünüyorum. Kitaptaki karakterimiz Werther de hep köklere uzanıyor kitap boyunca. Ancak söküp atıyor mu orası okumak isteyenlere spoiler olmasın. Bu köklere yolculuğunda hayata dair çıkarımları çok acıtan türden ancak acısı gerçekliğinden,bu yüzden sırtımı dönemedim kitaba. Umutsuz bir aşk, zihni meşgul ederek kurtuluşu arzulamak ve her seferinde yıkılışı gözlerini çevirdiği bir insanda bulmak. Werther öyle gerçek öyle içten ki yayınlandığı dönemde benzeri bir giyimi benimseyişleri ve intihara sürüklenişleri çok da abes bulmak mümkün değil.
