Hazreti Ali, metânetle meseleye yaklaşmış ve kesin bir dille ifadelerle tebrie etmiştir: Annemiz'i öyle - Yâ Resûlallah! Ben, onun pâk ve tertemiz oluşunu şu hâdi- seden çıkarıyorum; hani bir gün Sen, ayağında mesh veya ayakkabılarınla bize namaz kıldırıyordun ve bir aralık o mesh veya ayakkabılarından birini çıkardın! O gün hepimizi hayrete düşüren bir husustu bu ve daha sonra Sana, bunun sünnet olup olmadığı- nı sorduk; bize, "Hayır!" cevabını verdin ve ardından da, "Bana Cibril geldi ve onlardan birisinin üzerinde, namaza mâni bir necâset olduğunu söyledi." diye ilave ettin. Yâ Resûlallah! Allah (celle celâluhu), bu kadar küçük meselelerde Seni muhafaza ederken, âilen konusunda Seni hiç yalnız bırakır mı?
O gün Hazreti Ömer'in, "Yâ Resûlallah! Şüphe yok ki Âişe, pâk ve temizdir, ona yapılan da, iftiradan başka bir şey değildir! Münafıkların yalan peşinde oldukları ve Aişe'nin de pâk ve temiz olduğunu ben, Senin bedenine bile yaklaşamayan sinekten anlıyorum; zira Allah (celle celâluhu) Seni, pisliklere bulaşma ihtimali olan bir sinckten bile muhafaza ediyorsa, hiç şüphe yok ki ailen konusunda Seni O (celle celâluhu) mut- lak surette muhafaza eder!" dediği nakledilirken Hazreti Osman'ın, "Aişe'nin pak ve tertemiz olduğunu ben, Senin yere düşmeyen gölgenden anlıyorum; Allah (celle celâluhu) Senin gölgene bile insanların basmasına müsâde etmiyorsa ailen konusunda Seni rencide edecek bir şeye hiç müsâde eder mi?" şeklinde bir mantık ortaya koy duğu ifade edilmektedir.
Sayfa 458Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.